ΓΑΛΗΝΗ

Ανήσυχη άγρυπνη ψυχή
Μες τον βυθό του
σύμπαντος
αποζητά ελπίδα
Πεσμένο δάκρυ
μικρά αστέρια
σε μακρινό ταξίδι
Πέρα μακριά
Είναι το φως
Που βγαίνει απ’ την
γαλήνη
Απέραντη Όμορφη
Θωριά και
όσα θέλω εκεί
εκεί όσα είχα χάσει
Κι εγώ δεν ξέρω
δεν μπορώ
ν'απλώσω να τα νοιώσω
Με το άγαρμπο το είναι μου
Φοβάμαι
Μήπως ξυπνώντας τη χαρά
Ταράξω τη γαλήνη

Ανταλακτήριο

Αέρινα τα βήματα
Στη μουσική του ανέμου
Το φως απάντησα ψηλά
Στου ορίζοντα την πύλη

Είχα την έγνοια
Για να βρω τη γιατρειά
Πληγών που μείνανε
Σκοτεινές αγιάτρευτες

Στου ονείρου τον ορίζοντα
που χάνομαι

Προσπαθώ να ακολουθώ τις λέξεις
Πόρτες ανοίγω για να βγουν
βαθιά απ την ψυχή μου
θύμησες χρόνων

αγάπες ξεχασμένες
αισθήσεις που ξυπνούν
το δάκρυ

ύστερα πάλεψε αν
μπορείς
μ αυτό το τώρα να χαρείς

σ αυτό το ανταλακτήριο
αισθήματα κι αγάπη
βαλμένα σε βιτρίνα
απέναντι απ το χρήμα

Αιώνια η νοσταλγία

Ατέλειωτες οι ώρες μοναξιάς
Λόγια χαμένα χαμένες ώρες
Και ο ήλιος να γυρίζει
κι ο χρόνος να κυλάει
Άραγε γιατί?

Τι προσπαθείς να γίνεις
Τι προσπαθείς να φτάσεις
Τα χέρια σου μικρά
Όσο κι αν τα απλώσεις
Όσο και να προσπαθήσεις
Τι?

Μακριά πολύ μακριά
Θα πας μονάχα μα το νου
Μονάχα στα ονειρά σου

Γύρισε πίσω
Πάλι τα μάτια σου να δουν
Βαθειά μες την ψυχή σου

Τι θες αναρωτήσου
Μην θες την ευτυχία?
Μήπως θαρρείς πως κρύβετε
Σε πλούτη?,
Μεγαλεία?

Κάτι σου λείπει πάντα
Κάτι σε πνίγει όταν ξυπνούν
Χαμένες αναμνήσεις

Απ την χαμένη σου αγνή και τρυφερή
Ηλικία
Που ζούσες τον παράδεισο
Για σκέψου τι ειρωνεία ?