Άνοιγμα ψυχής

Λίγα φύλλα που μάζεψε ό αγέρας
Σε μια γωνιά της γης

Και πάνω τους ξαπλώνουν

Νεράιδες ξωτικά

μικρά πουλιά

Για να κρυφτούν

Μέσα τους κτίζουν τη φωλιά

Χρόνο το χρόνο κάποιο φύλλο

Απ’ του μανία του βοριά

Πάει ψηλά και χάνετε

Πάει ταξίδι μακρινό

Σκορπίζονται σιγά σιγά

Πάνε σε άλλο ουρανό

Είναι απ’ τον κόσμο μακριά

Είναι ψηλά πολύ ψηλά

Να μην τα βρίσκει

το νερό ούτε η φωτιά

μάτι ανθρώπου μην τα δει

μόνο αγγέλων η ματιά

Βλέπουν αστέρια κι ουρανό

κάπου προς την ανατολή

βλέπουν του ήλιου το χρυσό

πρωί πρωί πριν την αυγή

Και σαν η νύχτα μαύρο

βάψει το χρώμα τ ουρανού

έρχεται το φεγγάρι

Πολλές φορές

βλέπω πως έρχεται κι αυτό

σαν φύγει ποια απ’ τον ουρανό

για να κρυφτεί στη φυλλωσιά

Μιλά με τα μικρά πουλιά

με τις νεράιδες παίζει

ξεχνά την τόση μοναξιά

που έχει ψηλά στον ουρανό

βλέπεις τα αστέρια είναι ψηλά

Zητώ απ’ το χέρι του θεού

να σπρώξει τον αέρα

να φέρνει κι άλλα φύλα

ο θάνατος να μην με βρει

γιατί το μέρος το λιτό

είναι η δικιά μου η ψυχή

κι αυτό το άνοιγμα στη γης

που βλέπει προς τον ουρανό

είναι το άνοιγμα ψυχής