Μάτια μου θάλασσα

Μάτια μου θάλασσα

αέρα μου βοριά

Πάλι η καρδιά μου μεθυσμένη

θα χτυπά

Χείλη μου κόκκινο κρασί

Πάλι τις σκέψεις μου

θα κλείσεις φυλακή

Πάλι η ψυχή μου

θα πετάξει να σε βρει

Κορμί της νιότης μου

ανεκπλήρωτε καημέ

Θέλω στα χέρια μου

να τρέξεις να χυθείς

Θέλω του έρωτα

τη γεύση να γευθείς

Να ‘ρθεις στα χείλη μου

να κλείσεις την ρωγμή

με τα δυο χείλη σου

βρεγμένα με κρασί

Να ρίξεις πίσω τα μαλλιά σου

τα σπαστά

να μοιάζεις άγγελος

που απλώνει τα φτερά

Για μια στιγμή

για ένα λεπτό

να πουν ξανά τα δυο μου χείλη σ αγαπώ

Κι εσύ στα μάτια

την ψυχή σου να σκορπάς

για να μου πει

χωρίς φωνή

πώς μ αγαπάς

Το σύμπαν μας

Χάνομαι στα αδιέξοδα της τύχης μου

πλανιέμαι στην απέραντη έρημο

της άνυδρης καθημερινότητας

Ανοίγω την πόρτα της ψυχής μου

να πετάξουν οι ώρες που μένουν πνιγμένες

σε σάπια σήμερα σε ξεχασμένα χθες

H καρδιά μου φωνάζει

σε αύριο στολισμένα

Στα μεταξένια λάγνα κορμιά

της ουτοπίας

να ελευθερώσουν τη ζωή

που κρατούν φυλακή

Η ματιά μου αγναντεύει το κενό

χαϊδεύει αστέρια μακρινά

ζωγραφίζει εικόνες

κομμάτια του αύριο

γεμάτα αγάπες

γεμάτα νοσταλγία του χθες

Απλώνονται τα χέρια μου

φτερά θαρρείς θε να πετάξω

πάνω από λίμνες πάνω από θάλασσες

πάνω από ονείρων μου νησιά

πάνω από θέλω ξεφτισμένα

που έπνιξε η μοναξιά

Κλαίω γελώντας με ειρωνεία

για τις νεκρές υποσχέσεις

σωτήρων έξυπνων καινοτόμων

που σχεδιάζουν στο σκοτάδι

τα αυθόρμητα λάθη

που καρφώνουν ένα ένα

πάνω στο κορμί μου

Αντιδρώ ανθίζω βλαστούς ψυχής

αχτίδες φως κατακλύζουν

το εσωτερικό μου κόσμο

Ζωγραφίζω με χρώματα

τους τοίχους του συμπαντός μου

τα αστέρια μου δε θα αφήσω

να σβήσουν στο μαύρο

Θες να προσφέρεις

βάλε το χέρι σου στο χέρι μου

άνοιξε πόρτα στην ψυχή σου

να ναι η καρδιά μας ένα αστέρι

να ναι το σύμπαν μας αστέρια

που ‘ναι δεμένα με τα χέρια

Μικρό τριαντάφυλλο

Τα μάτια μου

ατένιζαν

του παραδείσου την εικόνα

που έκανε είδωλο

στη λίμνη των ματιών σου

Μου έγνεφε να μπω

και να χαθώ

με της ψυχής σου τα ματόκλαδα

μες της εδέμ τον ουρανό

¨Ήθελα να πετάξω

στην ανατολή

εκεί που έτρεχε

σαν το νερό η ζωή

στη λίμνη του έρωτα

Ήθελα σε σύννεφο

ν ανέβω μαζί σου

την αγάπη να γυρεύω

σε κόσμο αγγελικό

να ταξιδεύω

¨Ήθελα αν ήτανε για λίγο

απ’ της ζωής μου

τα στενά για να ξεφύγω

να ξαναγεννηθώ

Ήθελα να χαράξω

στον ουρανό

με κάποιο σύννεφο λευκό

δυο λέξεις μόνο

να σου πω

πως σ αγαπώ

¨Ήθελα να ήσουνα ξανά

ρόδο μικρό κλεισμένο

να τρέξω εγώ για να σε βρω

και με τα χείλη

μου στα χείλη σου

να ανοίξεις να προσμένω

Μα είμαι μικρός

για να νικήσω τη ζωή

και στη στιγμή το χρόνο

πίσω να σου φέρω

Μικρό τριαντάφυλλο

τον πόνο σου τον ξέρω.

Μάχες του νου

Χαμόγελα

ντυμένα με μετάξι

και κάτω το γέρικο

κορμί της υποκρισίας

σχήμα ελκυστικό

Ματιές που υπόσχονται

κάστρα και χρυσό

χωρίς αντάλλαγμα

τάχα με λίγη τύχη

θα φτάσεις το

υπερτιμημένο εφικτό

Μάχες του νου

τα μπορώ πολεμούν με τα θέλω

και τη λογική των συναισθημάτων

Ξίφος γυμνό η σκέψη

σκοτώνει κάθε μέρα

κάθε όνειρο που τολμά να ξεμυτίσει

Δεσμοφύλακας του μπροστά

του αύριο,

το κρατά κλεισμένο

Με εντολή της απαξίωσης

της αλήθειας

και της ελαφρότητας του

σωστού.

Στήθηκα μπροστά στο

άπειρο

Αναρωτιέμαι ποιος δρόμος

θα με πάει στη γαλήνη

Είπα να διαλέξω

Να πετάξω την καρδιά μου

η τη λογική?

Τελικά πέταξα τη λογική

την χάρισα στην καρδιά μου