Άνοιγμα ψυχής

Λίγα φύλλα που μάζεψε ό αγέρας
Σε μια γωνιά της γης

Και πάνω τους ξαπλώνουν

Νεράιδες ξωτικά

μικρά πουλιά

Για να κρυφτούν

Μέσα τους κτίζουν τη φωλιά

Χρόνο το χρόνο κάποιο φύλλο

Απ’ του μανία του βοριά

Πάει ψηλά και χάνετε

Πάει ταξίδι μακρινό

Σκορπίζονται σιγά σιγά

Πάνε σε άλλο ουρανό

Είναι απ’ τον κόσμο μακριά

Είναι ψηλά πολύ ψηλά

Να μην τα βρίσκει

το νερό ούτε η φωτιά

μάτι ανθρώπου μην τα δει

μόνο αγγέλων η ματιά

Βλέπουν αστέρια κι ουρανό

κάπου προς την ανατολή

βλέπουν του ήλιου το χρυσό

πρωί πρωί πριν την αυγή

Και σαν η νύχτα μαύρο

βάψει το χρώμα τ ουρανού

έρχεται το φεγγάρι

Πολλές φορές

βλέπω πως έρχεται κι αυτό

σαν φύγει ποια απ’ τον ουρανό

για να κρυφτεί στη φυλλωσιά

Μιλά με τα μικρά πουλιά

με τις νεράιδες παίζει

ξεχνά την τόση μοναξιά

που έχει ψηλά στον ουρανό

βλέπεις τα αστέρια είναι ψηλά

Zητώ απ’ το χέρι του θεού

να σπρώξει τον αέρα

να φέρνει κι άλλα φύλα

ο θάνατος να μην με βρει

γιατί το μέρος το λιτό

είναι η δικιά μου η ψυχή

κι αυτό το άνοιγμα στη γης

που βλέπει προς τον ουρανό

είναι το άνοιγμα ψυχής

Πλαγιάζει η άνοιξη

Πλαγιά ζει η άνοιξη

σε στρώμα από βελούδο

Σε όνειρο άπιαστο

Σε υποσχέσεις του νου

πλανεμένη

Ξανά να ‘ρθει

ο καλός της περιμένει

Ξανά μες τα χρυσά της τα μαλλιά

να ξαναχτίσουνε φωλιά

μικρά πουλιά

μικρές ελπίδες

Τα χρώματα της ξέφτισαν

γίνανε άσπρο χιόνι

Η θύελλα της ψυχή της

έσβησε αγάπες περασμένες

σκέπασε με λευκό

τα προδομένα σ αγαπώ

Προσμένει τ’ ανθισμένα

κλαδιά

τ’ άγρια τριαντάφυλλα

να της στολίσουν το κορμί

τον πόνο της να κρύψει

Στον ύπνο το βαθύ

χαμογελά

ρόδο ανοιχτό τα χείλη της

ευωδία του έρωτα

Πλαγιά ζει η άνοιξη

ώσπου χειμώνας να τελειώσει

τους χτύπους της καρδιάς της

ξανά να νοιώσει

Μην την ξυπνήσεις

και την πάρει το λευκό

Πες της μονάχα σ αγαπώ

ζωγράφισε την κόκκινο

του έρωτα

Με της ψυχής σου

το παλτό

σκέπασε την

Θα ξανασηκωθεί

ο χειμώνας θα τελειώσει.

Κοίτα με

Στο χέρι μου πάνω

θα κρατώ τις ώρες

που μαζί ταξίδια κάναμε

Στη χούφτα θα τις κλείσω

μες τη καρδιά μου

χρώματα μ’ αυτές

θα ζωγραφίσω

Θα βάλω στην ψυχή μου

λευκά φτερά

τις ώρες που είσαι μόνη

κοντά σου να πετά

φύλακας άγγελος σου

με την ψυχή σου να μιλά

Πάνω στο στήθος μου

με τα ξανθά σου τα μαλλιά

τις λέξεις θα κεντήσω

που είπαν τα χείλη

σ αγαπώ

να μην τις λησμονήσω

Σαν πέφτει η νύχτα

μάτια μου

απ’ των ματιών σου αχτίδες

θα γυρέψω

στο δρόμο μου να ρίχνουν φως

ως το πρωί ν αντέξω

Στα χείλη μου γλυκό

κρασί θα στάξω

να ζαλιστώ

και με της μέθης τα φτερά

μαζί σου θα πετάξω

Τραπέζι ολόλευκο

θα στρώσω

απ’ των θεών

τροφή θε να σου δώσω

ξανά να ονειρευτείς

κι από του έρωτα τα χείλη

το νέκταρ να γευτείς

Κι όταν ξυπνήσει τ’ όνειρο

τον ουρανό θα πείσω

να στείλει σύγνεφο λευκό

το δάκρυ σου να πάρει

και φως πάλι στα μάτια σου

να στάξει το φεγγάρι

και συ μονάχα
κοίτα με

Bρέχει

Πάλι βρέχει

θαρρείς χιλιάδες μάτια κλαίνε

χιλιάδες μοναξιές

Αχτίδες ηλίου

ρίχνονται και σχήμα χτίζουν

τόξο ουράνιο

ίριδας χρώματα

Και εγώ βγαίνω και πάλι στη βροχή

τι κιαν βραχώ?

Tα μάτια μου κοιτούν στον ουρανό

μήπως τα μάτια σου και δώ να κλαίνε

ήθελα τόσο να τους πω

πως τ αγαπώ

¨Όχι μην πάψει η βροχή

σαν θες να έρθουν σταγόνες

να μου δροσίζουν την ψυχή

ας είναι απ’ τα λουσμένα

σου μαλλιά

πάνω στο στήθος μου

την ώρα που τα χείλη σου

στα χείλη μου θα δίνουν

γλυκό φιλί

Πάνω στο τζάμι μου η βροχή

με πάθος ζωγραφίζει

θαρρείς και θέλει να μου πει

σε ξέρει σε γνωρίζει

Τώρα μου γράφει ένα φιλί

από τα δυο σου χείλη

Φλαμέγκο

Σαν σε χορό φλαμέγκο

αντίκρυ τα κορμιά μας

στου έρωτα την κλίνη

Αγγίγματα με πάθος

ρυθμός απ’ την καρδιά μας

Πληρότητα αγάπης

ερωτική αφθονία

χαμένοι υπνωτισμένοι

εγείρετε η λαγνεία

Μες τα κορμιά μας

ο έρωτας

αισθήσεων μανία

Αστέρια μου

με βλέπετε

που λειώνω φυλακή σας

χείλη μου αγριοκέρασα

χάνομαι στο φιλί σας

Στόμα γλυκύτητας

πηγή

προσμένω σαν ικέτης

να σκύψεις

μες τα χείλη μου

της κρήνης σου

ξεδίψασμα

να πάρω σαν επαίτης

Έρωτα λάγνα μου πηγή

πρόσμενε τα άγγιγμα μου

σαν ταξιδέψω το κορμί

θα ανοίξω τα φτερά μου

στον ήλιο εκεί στην ηδονή

ταξίδι θα ‘μαι ως την αυγή

αντίκρυ σου χαρά μου

Να πάρει η νιότη μας

φωτιά

οι ίνες του κορμιού μας

να νοιώσει έρωτα η καρδιά

στη φλόγα του μυαλού μας

Μα πάλι αν φύγεις μακριά

του έρωτα μου γιατρειά

εσένα θα προσμένω

και σαν μας βλέπουν αγκαλιά

τον ερωτά μας οι θεοί

θα τον εσπειρουνε στη γη

και θα τον λεν φλαμέγκο