Κομμάτι απ’ τη ζωή σου

Μάτια μου χείλη κόκκινα

πορφύρα από μετάξι

με τη ματιά σου τη ζεστή

γλυκά μ έχεις κοιτάξει

Μάτια μου απέραντε ουρανέ

αστέρια σε φωτίζουν

το σώμα σου την όψη σου

άγγελοι τα στολίζουν

Του έρωτα προσκύνημα

αν ο θεός δίνει ζωή

αυτός και τη ζωή μου

Εσύ την κάνεις φωτεινή

τη ζωγραφίζεις άνοιξη

στα χείλη μου μ ένα φιλί

Αγάπης προσευχή μου

Τι κι αν αιώνες έκανε

η γη για να ανθίσει

την ομορφιά της σαν θωρρείς

αρκεί να σε κερδίσει

Τι κι αν εσύ είσαι μακριά

τις ώρες που είμαι μόνος

όταν σε δω για μια στιγμή

θαρρώ μετά σε κοίταγα

στα μάτια σου αιώνες

Είχα ξεχάσει το πρωί

το φως πώς ανατέλλει

ώσπου ξανά στον ουρανό

στα μάτια στην ψυχή σου

είδα το σκούρο πρωινό

ντυμένο ήλιο φωτεινό

όταν μου χάρισες να ζω

κομμάτι απ’ τη ζωή σου

Μίλα ελεύθερη φωνή μου

Η σιωπή ο προορισμός μου
η σκέψη να δω που κρύφτηκε η ζωή

Περνώντας το σκοτάδι
να ψηλαφίσω την καρδιά
να ζωγραφίσω
με των ματιών μου την συννεφιά
τις λέξεις
Να γράψω με το δάχτυλο μου
πάνω στης λίμνης τα νερά
σ αγαπώ

Άραγε μπορώ
να περπατήσω στα κύματα?
Να πετάξω στα σύννεφα?
Να ακουμπήσω την αγάπη
να της σκουπίσω το δάκρυ ?

Το τα ξίδι μου έγινε στάση
ο ορίζοντας μου παράθυρο
τα βήματα μου με παρέσυραν
τα χέρια μου έτρεμαν
Σταμάτησα να χτυπώ την καρδιά μου
ώσπου να φύγει η συννεφιά μου


Οι ήχοι μίλησαν μου γνώρισαν
τις σιωπές του καημού αδελφές
Ποιος πήρε απ’ τον ουρανό τα αστέρια?
Ποιος σήκωσε τον ήλιο?
Η πια εγώ είμαι τυφλός?

Εγκλωβίστηκα στ' απέραντο
του εγώ
στο σκοτάδι του γιατί
στην καταιγίδα του ίσως
και δεν μπορώ να περπατήσω
στο αύριο
Δεν μπορώ να σκεφτώ
που έχω κρύψει τη χαρά
που έχω αφήσει τον εαυτό μου

Τελικά ο θρόνος μου
αυτός που μου χάρισαν
μετά που γεννήθηκα
είναι η φυλακή μου

Πόσο μου μένει να
εκτίσω την ποινή μου?

Μίλα , ούρλιαξε
ελεύθερη φωνή μου
ίσως με βγάλεις απ’ τη φυλακή μου!

Πάνε μου άνεμε βοριά

Πάνε μου άνεμε βοριά

γλυκό φιλί σε κείνη

να τις στο δώσεις στα μαλλιά

και να τις πεις..

Πως της αγάπης η καρδιά

γλυκά φαρμάκια πίνει

Πάνε μου ήλιε φωτεινέ

απ’ των χεριών μου χάδι

κι ακούμπα το στο στήθος της

να το ‘χει κάθε βράδυ

να της κρατάει συντροφιά

έρωτα μαξιλάρι

Φεγγάρι μου απ’ τα μάτια μου

πάνε της την αγάπη

δροσιά στα χέρια ρίξε της

το ταπεινό μου δάκρυ

γράψε στο μαύρο ουρανό

πως την ψυχή της δεν ξεχνώ

Άνοιξη φίλη μου καλή

λουλούδια σαν ανθίσεις

σαν με χιλιάδες χρώματα

ξανά τα ζωγραφίσεις

πάνε και ρίχτα στην καρδιά

και στα χρυσά της τα μαλλιά

άνοιξη να την ντύσεις

Πάνε μου άνεμε βοριά

γλυκό φιλί σε εκείνη

πάνε και δωσ’ το μια φορά

και στα γλυκά της χείλη

Κ' ύστερα φύγε μη σε δει

που κουβαλάς και τη βροχή

κ ύστερα φύγε

μη σε δει

Αγοραίοι σωτήρες

Καμένο χαρτί
αναλώσιμο υλικό
απώλειας ποσοστό
δικαιολογημένο ..
χωρίς επιπτώσεις
θεώρησαν την ψυχή μου
Με σπρώχνουν
Με πιέζουν να υποταχθώ

Νόμος

Στενή άχρωμη
στολή χωρίς διέξοδο
κλεισμένη ψυχή μέσα
σε χιλιάδες κύκλους
μάτια τυφλά και προσπαθώ να
ξεφύγω
Τα δεμένα χέρια μου

Σημαία μου


Φωνές χιλιάδες
μικρή η φωνή μου
ν ακουστεί στο σύμπαν
να καλέσει το φως
Αν έσπαγα τις αλυσίδες¨?

Ουτοπία

Έκλεισα τα μάτια
να δω το φως
στη χούφτα μου
Πήρα λίγα αστερία
τα έκρυψα για την άνοιξη

Όνειρα

Μήπως ο κόσμος μου
είναι μικρός?
Και τι μ αυτό
χωράει η καρδιά μου
τα δάκρυα μου
κι ο ήλιος φέγγει παντού

Ζεστασιά

Μήπως στα μάτια σου
δεν ανατέλλει ο ήλιος
στα χείλη σου δε
βγαίνει το φεγγάρι
Θα υποταχθώ στο κορμί σου
μαζί του να με πάρει

Πάθος

Νόμος μου ,σημαία μου
η ουτοπία των ονείρων μου
η ζεστασιά του πάθους μου

Τα όπλα μου

Θ αντισταθώ
χαθείτε αγοραίοι σωτήρες μου
ήρθε η ώρα μου
χαθείτε

Είμαι Η Αγάπη

Tι γλυκιά μουσική

στης αγάπης τον πόνο

συ να στέκεις εκεί

να μιλάς στην ψυχή μου

και να λες

είμαι η αγάπη

Tι αιθέριος ήχος

στου βοριά τη μανία

συ το χέρι να απλώνεις

να μου δείχνεις τον ήλιο

και να λες

είμαι η αγάπη

Tι υπέροχα χείλη

δίχως χρώμα πορφύρα

δίχως ρόδα και μύρα

να φιλούν την ψυχή μου

που μου λες

είμαι η αγάπη

Tι πανέμορφος κόσμος

όταν έρχεσαι εντός μου

την καρδιά μου ζεσταίνεις

το μυαλό μου ανασταίνεις

που μου λες

είμαι η αγάπη

Σε ζωγράφισα μέρα

στων νυχτών μου το φόντο

σε αγάπησα θε μου

στην χαρά και στον πόνο

να μου λες

είμαι η αγάπη!

Τι ζητώ από ‘σένα ?

την αγάπη σου μόνο

δίχως πάθος και πόθο

δίχως ζήλεια και φόβο

να μου λες

είμαι η αγάπη

Αφιερωμένο στην φίλη μου την ΑΓΑΠΗ

και σε όλους όσους μπορούν να κουβαλάνε την αγάπη

και όταν δεν έχει να τους δώσει ανταλλάγματα