Πάλι βρέχει
θαρρείς χιλιάδες μάτια κλαίνε
χιλιάδες μοναξιές
Αχτίδες ηλίου
ρίχνονται και σχήμα χτίζουν
τόξο ουράνιο
ίριδας χρώματα
Και εγώ βγαίνω και πάλι στη βροχή
τι κιαν βραχώ?
Tα μάτια μου κοιτούν στον ουρανό
μήπως τα μάτια σου και δώ να κλαίνε
ήθελα τόσο να τους πω
πως τ αγαπώ
¨Όχι μην πάψει η βροχή
σαν θες να έρθουν σταγόνες
να μου δροσίζουν την ψυχή
ας είναι απ’ τα λουσμένα
σου μαλλιά
πάνω στο στήθος μου
την ώρα που τα χείλη σου
στα χείλη μου θα δίνουν
γλυκό φιλί
Πάνω στο τζάμι μου η βροχή
με πάθος ζωγραφίζει
θαρρείς και θέλει να μου πει
σε ξέρει σε γνωρίζει
Τώρα μου γράφει ένα φιλί
από τα δυο σου χείλη
