Δεν είναι οι άνθρωποι παιγνίδια
Όταν θες
Να τους πατάς μες την καρδιά να τραγουδάνε
Κι όταν θα πάψουν το τραγούδι και πονάνε
Πάλι στο ράφι να τους βάζεις όπως χθες
Δεν είναι οι αγάπες κούκλοι πάνινοι θαρρείς
Να τους κρατάς στην αγκαλιά σου όταν μπορείς
Κι όταν μια άλλη πιο ζεστή αγκαλιά θα βρεις
Να τους ξεχνάς σε μια γωνιά…. και δεν πονάνε
Δεν είναι μάτια μου το δάκρυ φυλακτό
Να θες σε για σένα να το στάζουνε για πάντα
Ακόμη κι αν τώρα θα κλαίω που σ αγαπώ
Μην κάνεις λάθος
Σαν έρθει η ώρα και το δάκρυ μου στερέψει
Είναι της μοίρας το γραφτό
Στα δυο σου μάτια πια το δάκρυ σου να τρέξει
Και δεν το θέλω
Γιατί τόσο σ αγαπώ
Μα εγώ
Να γίνω το παιγνίδι σου αν θες
Για ένα σου χάδι μια σου λέξη υποκρισίας
Μα μην με βάζεις στου αργύρου την τιμή
Κάθε που παίρνεις τα στενά της προδοσίας
Για μια σου λέξη υποκρισίας
