ΣΕ ΘΕΛΩ

Πέρασες και με χάιδεψε
η αύρα της ματιάς σου
Σα να μου μίλησε η ζωή
με φίλησε η αγάπη
Του λογισμού ψιθύρισε
τον έρωτα η καρδιά σου

Χέρια ανταμώνουν σύντομα
και λεν όσα δεν είπαν
τα κλειδωμένα χείλη μας
τα φοβισμένα μάτια
απεγνωσμένα χτύπαγε
είναι η καρδιά κομμάτια


Γλυκιά μου απόδραση έλα
το χρόνο ας σταματήσουμε
Ας ζήσουμε το τώρα

Ανέβα τη σκάλα της σιωπής
προχώρα λίγα βήματα
και δες μες την καρδιά μου
Θαρρείς πως δεν ακούστηκε
του ερωτά σου ο πόνος?

Μίλα μου χαμογέλασε
αυτή η στιγμή μας φέρνει
καρδιά επάνω σε καρδιά
γλυκά θεϊκά μου χείλη
τα χείλη μου να σε γευτούν
προσμένουνε σε θέλω

Κι ας μείνεις μια ανάμνηση
Βαθιά στη θύμηση μου

ΕΡΩΤΑΣ

Πάνω στην ανοιχτή σου παλάμη
άρχισα να ζωγραφίζω με το σώμα μου
τις νότες του έντονου και ευχάριστου διαλλείματος
μιας καθημερινής ζωής

Πάνω στον κορμό της λεμονιάς
έπεφτε η σκιά της καρδιάς σου
στο ασημένιο φως του ψεύτικου φεγγαριού
που φώτιζε ένα γύρο πάνω σε κάποιο
τσιμεντένιο κατασκεύασμα

Κάπου κοντά ο αέρας άνοιξε μάχη
με κάποιο πεσμένο αντικείμενο
που από τον ήχο του έμοιαζε με τενεκέ
σε λίγο άφησε το θύμα του και άρχισε να χτυπά
με μανία τα παντζούρια του σπιτιού μας

Πάνω στον τοίχο κάποιο έντομο θέλοντας
να αντικρίσει το λιγοστό φως της λάμπας
παίζει τη ζωή του κορώνα γράμματα

Ψηλά από τις κορυφές των δένδρων
κρυφοκοιτούσε κάποιο αστέρι
προσπαθώντας να μας φωτίσει
για να δει καλύτερα

Στο νου μου βαθειά είχαν γίνει όλα ένα
Φως ,δροσιά, χαρά ,μουσική,
είχαν στήσει ένα πρωτόγνωρο χορό
που μ’ έκανε μετά από λίγο
να νοιώσω τη γη να χάνεται
χωρίς να πάψω ούτε στιγμή να πιστεύω
πως είμαι ευτυχισμένος

Εκεί έξω ο αέρας και η βροχή άρχισαν το τραγούδι
πατώντας τα πλήκτρα της μουσικής
που δεν ήταν τίποτε άλλο από αδέσποτες σταγόνες
που χτυπούσαν πάνω στην λαμαρίνα της στέγης
στον ίδιο ρυθμό με τις καρδιές μας

Καμιά φορά όταν ο ήλιος αγγίζει το χάος
όταν τα σύννεφα κλαίνε που φεύγει η μέρα
Όταν τα, απόβραδο φυσά μ’ ένα γλυκό αεράκι
Τότε θυμάμαι τα μάτια σου και νοσταλγώ
την ομορφιά την αγάπη τη ζεστασιά τη ζωή που είναι γεμάτα