Κείται η ζωή σαν τη βροχή Σκορπίζεται στο χώμα
Απόψε σβήστηκε το φως
Κι αν είναι άνοιξης καιρός
Ξανάρθε ο χειμώνας
Νεκρό το φως
Κείται νεκρός
Μαυρίσανε τ αστέρια
Κείται νεκρός
Μοναχογιός
Στης Παναγιάς τα χέρια
Πόνος βαρύς
Στη σκοτεινιά
Δάκρυ πικρό η Παναγιά
Λάμπει στο φως της αστραπής
Τρέμει η γης απ' της φωνής
Από τον πόνο της ψυχής
Πάψετε όλοι όλοι εμείς
Ας στης σιωπής
Αφήσουμε τα χέρια
Μονάχα αυτή για ν ακουστεί
Φωνή βροντή που θα καλεί
Για να ρθει πίσω η ζωή
Στα ματωμένα χέρια
Γέρνει το σώμα δεν μπορεί
Κυλάει βαρύ το δάκρυ
Πέφτει στη γη μες τη βροχή
Στου θάνατοι την άκρη
Επλύθηκε το αιμα του
Απ της βροχής το δάκρυ
Εστόλισε του τις πληγές
Η γης με λίγο λάσπη
Σμύρνα αλόη φέρανε
Και καθαρό σεντόνι
Τυλίχτηκε για να ταφεί
Αυτός που ξημερώνει
Eπλύθηκε το κρίμα μας
Στου γιου σου την αγάπη
Πάψετε όλοι μας εμείς
Σιωπή ...μονάχα δάκρυ
