Απ’ την αυλή του έρωτα

Τη μέρα που έπιασε  ο θεός

κι έχτισε την ψυχή σου

απ’ την καρδιά του λίγο φως

μοιράστηκε μαζί σου

Έκοψε απ’ την άνοιξη

τα όμορφα μαλλιά της

και στόλισε την κώμη σου

με φως απ’ την θωριά της

Δυο αστέρια  αγάπης έβαλε

μες τη γλυκιά ματιά σου

ζωγράφισε τον ουρανό

στην όμορφη θωριά σου

Απ’ την αυλή του έρωτα

τριαντάφυλλο πορφύρα

εστόλισε τα χείλη σου

τα ράντισε με μύρα

Απ’ την αγάπη ζήτησε

καρδιά να  ζωγραφίσει

κι αφού της δώσει την πνοή

στο στήθος σου ν αφήσει

Γλυκό αεράκι πέρασε

μες την αναπνοή σου

και το κορμί σου κέρασε

την όμορφη φωνή σου

Ζωγράφισαν οι άγγελοι

τα χέρια το κορμί σου

τη μεταξένια σου αφή

πηγή του παραδείσου

Διάλεξε δρόμο ο θεός

κι έταξε τη ζωή σου

και χάραξε στο δρόμο μου

τη μέρα τη δική σου

Ευχή θα κάνω στο θεό

τα αστέρια να μετρήσει

για να τα κάνει χρόνια σου

χαρά για να σε ντύσει

Κι αν έρθουν χρόνια και καιροί

και πέσουνε τα χιόνια

να το θυμάσαι μάτια μου

πως η αγάπη μου θα ζει

για σένανε αιώνια

Μιλώ στον άνεμο

Μιλώ στον άνεμο

Με χείλη την καρδιά

Να 'ρθει ψυχή μου

στη δικιά σου γειτονιά

                    

Να κρεμαστεί στα γιασεμιά

Να ανθίσει η αγάπη μου

Στα μάτια σου μπροστά

 Σαν στο μπαλκόνι σου θα βγεις

Σαν την πνοή μου αισθανθείς

Σαν μοιάζεις άστρο της αυγής

 Εκεί Να 'ρθει

να σε χαϊδέψει εκεί στη σάρκα τη λευκή

Όταν σου πει το σ αγαπώ

Θαρρώ tο δάκρυ του θα τρέξει

aπ' τον καημό

Σαν αισθανθεί πως μ αγαπάς

Σαν δει το δάκρυ από τα μάτια να κυλάς

Μιλώ σε 'σένα στα δυο χείλη σου τα δυο

που απόψε στόλισαν με χρώμα τον καημό

στα δυο σου μάτια τα γλυκά που φέραν φως

μες τη δικιά μου συννεφιά

Το κάθε κύτταρο ζητά

Να 'ρθεις απόψε στη καρδιά μου που πονά

Μιλώ στον ήλιο το πρωί που ξέρω αυτός

πως θα σε δει γλυκιά αχτίδα πρωινή

να σε ξυπνήσει να σε βρει και στα δυο χείλη σου

να 'ρθει ζεστό φιλί.

Γλυκιά φωνή χάδι ζεστό

χιλιάδες λόγια να σου πει

που θα του πω

Μάτια μου ποίημα στη δεύτερη στροφή

Σε ότι ήθελε και μου 'δωσε η ζωή

Είσαι ο στίχος ο γλυκός

Αυτός που μοιάζει

στολισμένος ουρανός

Καρδιά μου να 'σουνα στα χέρια μου πνοή

γλυκού νοτιά να μου ζεστάνεις την ψυχή

Για να μου πεις για να σου πω

Με των χειλιών μας την ανάσα

σ αγαπώ

Ανάσα μου

Ανάσα μου

στα μάτια μου

θαρρώ πως στάζεις

εσύ του ερωτά μου

άγιο νερό

Στο δάκρυ μου

σε κουβαλώ

μέσα στα μάτια

της ψυχής

στα χείλη μου

θέλω

να 'ρθείς

και να σταλάξεις

σταγόνα από

τ αθάνατο νερό

Ανάσα μου

Σ ευχαριστώ

Για της καρδιάς μου

Τον παλμό

Για της ψυχής μου

την απέραντη γαλήνη

Σ ευχαριστώ

που κανείς ότι

είναι δυνατό

Να έχω χαμόγελο

στα χείλη

Κάθε που θα 'ρθεις

να μου πεις

την κάθε λέξη

που μοιάζει

ανάσα της ζωής

έτσι που

μόνο εσύ μπορείς

όσο κανείς να τη διαλέξει

Ανάσα μου

ας σ είχα εδώ

να σηκωθώ

από του πόνου

τον καημό

Μες των χεριών σου

να χαθώ τον ουρανό

και να φωνάξω

μ όση δύναμη μπορώ

Μικρή μου άνοιξη

ανθέ μου εσύ

αλαργινέ

μ όλη τη δύναμη

του νου μου

με της καρδιάς μου

τον παλμό

να σου φωνάξω

σ αγαπώ

Ανάσα μου

έβγα για λίγο

στον αέρα

να πάρει η νύχτα

τα άρωμα σου

να δουν τα αστέρια

τη θωριά σου

Για να ζηλέψει

η άνοιξη να 'ρθεί .

μήπως τη θέση της

θα πάρεις

όταν θα έρθει το πρωί

Να βγω κι εγώ

για να σε δω

φεγγάρι εκεί στον

ουρανό να ταξιδεύεις

ανάσα μου κι εσύ

της μοναξιάς σου

την ανάσα

θα γυρεύεις

να σε κοιτάξω

να σου πω

να με προσμένεις

Χαμογέλασε η ζωή

Σήμερα έκανα ταξίδι

Μες τα μάτια της ζωής

Και στη θάλασσα απ’ το δάκρυ

Στο βυθό της σε μιαν άκρη

Βρήκα κάτω αφημένα

Ότι χρόνια περιμένω

Βρήκα εσένα βρήκα εμένα

μια παλιά φωτογραφία

Με τα χέρια ενωμένα

Δυο καρδιές είμαστε μία

Κάποιος άνεμος του χρόνου

Της ζωής κάποια μανία

Κάποιος οπαδός του πόνου

Έκρυψε απ’ τη ζωή μας

Μια αληθινή ιστορία

Δυο τριαντάφυλλα άνθισαν

Και προσμένανε να ‘ρθεί

Έρωτας να τα διαλέξει

Να τα πάρει να τα κόψει

Μαζί να τα ταξιδέψει

Κοιταχτήκανε μίλησαν

Φιληθήκανε αγαπήσαν

Όρκους δώσανε δακρύσαν

Όμως δεν υπολογίσαν

Της ζωής τους τα γραμμένα

Της ζωής που ήθελε εσένα

Να μην είσαι πια με μένα

Που σε πήρε μακριά μου

Και σκορπίσαν τα φτερά μου

Που με πήρε μακριά σου

Και σταμάτησε η καρδιά σου

Κάποιος άγγελος του χρόνου

Είδε αυτή την αδικία

Έσκυψε μέσα στον πόνο

Πήρε τη φωτογραφία

Την ακούμπησε στ αστέρια

Εκεί στου θεού τα χέρια

Δάκρυσε ο θεός σαν είδε

τόση Αγάπη μας που πήγε

έκανε το χρόνο δρόμο

Έδιωξε μακριά τον πόνο

Πήρε τη φωτογραφία

Που είχε πια κοπεί στα δύο

Την ακούμπησε στη λήθη

Την εκόλλησε μ αγάπη

Και την έπλυνε στο δάκρυ

Ξανανθίσανε τα ρόδα

Χαμογέλασαν τα χείλη

Κι έγραψε ξανά η ζωή

Πια για πάντα ενωμένοι

να είμαστε εγώ κι εσύ

Και χωρίς να το προσμένει

Χαμογέλασε η ζωή

Στης Παναγιάς τα χέρια

Κείται η ζωή σαν τη βροχή
Σκορπίζεται στο χώμα
Απόψε σβήστηκε το φως
Κι αν είναι άνοιξης καιρός
Ξανάρθε ο χειμώνας

Νεκρό το φως
Κείται νεκρός
Μαυρίσανε τ αστέρια
Κείται νεκρός
Μοναχογιός
Στης Παναγιάς τα χέρια

Πόνος βαρύς
Στη σκοτεινιά
Δάκρυ πικρό η Παναγιά
Λάμπει στο φως της αστραπής
Τρέμει η γης απ' της φωνής
Από τον πόνο της ψυχής

Πάψετε όλοι όλοι εμείς
Ας στης σιωπής
Αφήσουμε τα χέρια
Μονάχα αυτή για ν ακουστεί
Φωνή βροντή που θα καλεί
Για να ρθει πίσω η ζωή
Στα ματωμένα χέρια

Γέρνει το σώμα δεν μπορεί
Κυλάει βαρύ το δάκρυ
Πέφτει στη γη μες τη βροχή
Στου θάνατοι την άκρη

Επλύθηκε το αιμα του
Απ της βροχής το δάκρυ
Εστόλισε του τις πληγές
Η γης με λίγο λάσπη
Σμύρνα αλόη φέρανε
Και καθαρό σεντόνι
Τυλίχτηκε για να ταφεί
Αυτός που ξημερώνει

Eπλύθηκε το κρίμα μας
Στου γιου σου την αγάπη
Πάψετε όλοι μας εμείς
Σιωπή ...μονάχα δάκρυ

Πες μου θεέ μου

Πες μου θεέ μου
ποιας προσευχής
μου ήτανε λύση
αυτά τα ματιά
που στην καρδιά μου
έχουν μιλήσει

Πες μου να ξέρω
κι ας υποφέρω
όταν τα χάσω
αυτά τα μάτια
θέλω να μάθω
να ησυχάσω

Θέλω θεέ μου
αυτά τα χείλη
να τα φιλήσω
και την ψυχή μου
ας' την αφήσω
κι εγώ ας σβήσω




Θέλω να φτάσω
τα άγιο της σώμα
να αγκαλιάσω
και τη ματιά της
να τη χορτάσω


Δωσ' μου θεέ μου
κάποιο νησί σου
του παραδείσου
να της το δώσω
να τις χαρίσω

Όλου του κόσμου
όση αγάπη χωρά
η καρδιά της
κι ας πάρω μόνο
μια αγκαλιά της

Κι απόψε τώρα
αν πας κοντά της
πως σου μιλάω
πες της θεέ μου
την αγαπάω

Πάνε μου άνεμε βοριά

Πάνε μου άνεμε βοριά

γλυκό φιλί σε κείνη

να τις στο δώσεις στα μαλλιά

και να τις πεις..

πως της αγάπης η καρδιά

γλυκά φαρμάκια πίνει

Πάνε μου ήλιε φωτεινέ

απ’ των χεριών μου χάδι

κι ακούμπα το στο στήθος της

να το ‘χει κάθε βράδυ

να της κρατάει συντροφιά

έρωτα μαξιλάρι

Φεγγάρι μου απ’ τα μάτια μου

πάνε της την αγάπη

δροσιά στα χέρια ρίξε της

το ταπεινό μου δάκρυ

γράψε στο μαύρο ουρανό

πως την ψυχή της δεν ξεχνώ

Άνοιξη φίλη μου καλή

λουλούδια σαν ανθίσεις

σαν με χιλιάδες χρώματα

ξανά τα ζωγραφίσεις

πάνε και ρίχτα στην καρδιά

και στα χρυσά της τα μαλλιά

άνοιξη να την ντύσεις

Πάνε μου άνεμε βοριά

γλυκό φιλί σε εκείνη

πάνε και δωσ’ το μια φορά

και στα γλυκά της χείλη

Κ ύστερα φύγε μη σε δει

που κουβαλάς και τη βροχή

κ ύστερα φύγε

Πόσο ?

Πόσο ν απλώσω το χέρι μου?

Πόσο?

Να φτάσει να πλέξει την αγάπη

Στα δάχτυλα σου επάνω

Να ‘ρθει και να κρυφτεί

Στη χούφτα σου να ζεσταθεί

Πόσο σε ψάχνει να σου πει ..

Πόσο να χαθεί η ματιά μου ?

Στον ορίζοντα πόσο?

Να φτάσει να δει τα μάτια σου

Να απλώσω την ψυχή μου

Να διαβάσεις εκεί τι έχω κρύψει για σένα

Γραμμένα απ της καρδιάς το αίμα

Πόσο να πετάξω με τον άνεμο?

Να ‘ρθει ο λογισμός μου

Να στηθεί

Να πέσει μαζί με τη βροχή

Σταγόνα στα χείλη σου

Κι αφού γευτεί το φιλί σου να χαθεί

Πόσο να κρυφτώ στον άνεμο?

Να τρέχω μέσα απ τις ίνες

των ρούχων σου

Να ‘ρθω να ακουμπήσω το σώμα σου

Να κλέψω από τη θέρμη του

Να μυρίσω τη μυρωδιά του

Να γευτώ την αρμύρα του

Πόσο να κοιμηθώ να σ ονειρευτώ ?

Πόσο?

Να ζήσω όλα όσα αγαπώ

να ζήσω όλα όσα θέλω να σου πω

Μες του κορμιού σου τις ίνες να χαθώ

Μες της ψυχής σου τα μέρη να κοιμηθώ

Στης αγάπης σου τη θάλασσα να πνιγώ

Για πάντα ….

Σ αγαπώ ..

Νεράιδα

Στο χρώμα της σιωπής

Ανταύγεια ψυχής

Στο χρώμα της αγάπης

Μια πινελιά

Στις καρδιάς μου τη συννεφιά

Μικρή νεράιδα

Ζωγράφισε

Γαλάζιο ουρανό

Στης χαμένης μου νιότης τα χείλη

νεράιδας φιλί ζωγράφισε

έρωτα ήλιο

ανέτειλε αίσθηση

γλυκιάς προσμονής

τα χείλη μου

τα χείλη σου ν ανταμώσουν

Στο χρώμα της αυγής

Μικρή νεράιδα

Στον ήλιο πέταξε

Με τις αχτίδες του έγραψε

Το σ αγαπώ

Πέταξε στη νύχτα το ‘πε στ αστέρια

Μαζί τους χόρεψε

Και το φεγγάρι κράτησε στα δυο της χέρια

Ανθίζεις απ’ της καρδιάς το φως

τριαντάφυλλο .. κόκκινο

στα χέρια μου

Απλώνεις τ άρωμα της ψυχής σου

Παντού

αισθάνομαι

μυρίζω τα άρωμα σου

ως άνοιξη ανθισμένη

να με τυλίγει να μου ξυπνάει

την ομορφιά της ζωής

να μου μιλάει

να μου λέει σ αγαπώ

Κοιμήσου καρδιά μου.....

Που θες να πας

Ποιος σε προσμένει?

Ποιος τάχα την αλήθεια

σου υπομένει

Σε ώτα μη ακουόντων

σε μάτια τυφλά

καταθέτεις

Με τόκο με τίμημα

τον πόνο?

Γιατί ?

Δεν έμαθες

απ’ τη ζωή

Σου μίλησε το δάκρυ.

Δε στο ‘πε?

Στις πονεμένες τις καρδιές

Πως νύχτωσε η αγάπη

Τι κι αν εσύ θα σπαρταράς

Στην προσμονή της

τι κι αν εσύ θα αγαπάς

Χαθήκαν τα όνειρά σου

Τι περιμένεις μοναχός

Μες τη βροχή

Θαρρείς ακόμη πως θα ‘ρθεί

Θαρρείς ?

Κλείνουν οι πόρτες τις ψυχής

Η παράσταση έλαβε τέλος

Συγκίνησε χειροκροτήθηκε

Χρώματα ντύθηκε

Είναι ο δρόμος της επιστροφής

Η τσέπη γεμάτη εύγε

Το μυαλό γεμάτο μπράβο

Και συ καρδιά αδειανή

Και συ καρδιά νεκρή

Κοιμήσου ….

Με την ελπίδα πως η αγάπη ζει …

Αέρηδες στου κορμιού μου τα μοναχικά

περάσματα .

Φωνάζουν τις άκρες των δακτύλων σου

Οδύρονται για της αφής σου το βελούδο

Χιονισμένα τοπία στέκουν εκεί παγωμένα τα μάτια μου

Δύο απ’ τα χίλια κομμάτια μου και ο βοριάς συνεχίζει

Να παγώνει της ψυχής τα μονοπάτια μου

Ξερά τα χείλη προσμένουν να ευωδιάσουνε άρωμα

Χειλιών αγάπης να γευτούν φιλί αγγελικό στων χειλιών σου

τ' απόκρυφα

Όνειρα ναι απίθανα ίσως όμορφα σίγουρα στις σιωπής το τραγούδι

Αναλογίζομαι εικόνες κομμάτια του ονείρου ίχνη από ταξίδι

Σε κόσμο άπιαστο σε αναμνήσεις αγαπημένες

Δεμένη με σχοινιά η ψυχή σέρνετε σε παζάρια σε τιμή ευκαιρίας

Εξαγοράζεις πάντα την δουλειά της ελευθερώνεις τα δεσμά της

Με κομμάτια απ την μεγάλη σου ψυχή

Λησμονημένα λόγια τρυφερές καρδιές στην δίνη του χρόνου

Χάνονται μέσα σε μικροπρεπή ενέργειες .

Μέσα σε πλάνη του νου σε φαντασιώσεις

Ανδρείκελα της φαντασίας …

Δάκρυα ψυχής η καρδιά μου

κλίνει γόνυ μπροστά στην αμέριστη αγάπη σου

Ζητά βουβά συγνώμη ζητά άδεια να ταξιδέψει μαζί σου

Με βάρκα ένα χαμόγελο

και με πανί την ελπίδα πως η αγάπη ζει …